Kratka priča o Beogradskom maratonu

Povezane objave

• Novi rektor beogradskog univerziteta 25/05
• Sutra učenici osnovnih i srednjih škola Vojvodine kreću u školu! 14/01
• Dodeljena i Nobelova nagrada za književnost 10/10

Beogradski maraton, 34. po redu ove godine je već drugi put odložen zbog trenutne epidemiološke situacije. Tako je Covid19, maraton preselio iz aprila u maj meseci, a danas je saopšteno da je novi datum za trku 6. jun.

Maraton, koji je ime dobio selu u Heladi, je atletska trka na stazi dugoj 42.195 metara, a uveden je na Prvim olimpijskim igrama 1896. godine u Atini. Ideja da se trka uvede i to ime dobije, potiče od legende o grčkom vojniku Filipidu. Naime, on je trčao od Maratona do Atine da javi da su Atinjani porazili Persijance u Maratonskoj bici 490. godine p.n.e. U znak sećanja na taj događaj i danas se održava ova sportska disciplina.

A domaći, Beogradski maraton je prvi put održan 8. maja 1988. godine, na inicijativu Đoke Vještice, novinara radio stanice Studio B. On je sa atletskim radnikom Branom Radovićem, bratom Duška Radovića, imao ideju da se obnovi trka od Obrenovca do Beograda, a koju je davne 1910. godine organizovao Srpski olimpijski klub (danas Olimpijski komitet Srbije).

pročitajte još i 100 dana do Olimpijade u Tokiju

U Beogradu je te davne 1910. osnovan Srpski olimpijski klub sa zadatkom i programom da olakša osnivanje viteških i sportskih društava i klubova. Zadatak im je bio i da da priređuje sportske događaje, ali i da moralno i materijalno pomaže razvoj sporta u Srbiji. Posle par meseci u maju mesecu organizuju i prvi maraton dužine 33 kilometra – od Obrenovca do Beograda sa ciljem u Košutnjaku.

Današnji Beogradski maraton je prošao kroz razne faze, kako bi prerastao u prvorazredni sportski događaj. Prve godine, 1988, staza je bila je duga 23 km i učestvovali su samo domaći takmičari. Sledeće godine isti tim organizuje i drugu trku ovog puta dvostruko dužu, tako da je staza iznosila 46,7 km, a prvi put učestvovalo je i nekoliko takmičara iz inostranstva.

1990. godine organizaciju maratona preuzima JSD Partizan i poverava je poslovnoj jedinici u okviru Agencije Partizan, a u januaru u Beograd dolazi Fred Libou, predsednik AIMS, direktor “Njujorškog maratona” i predsednik Njujorškog trkačkog kluba (NYRRC) i daje značajan doprinos prvoj svetskoj verziji beogradske maratonske trke. Trasirana je i izmerena nova (današnja) staza za koju je dobijen sertifikat. Beogradski maraton je postao član AIMS, a u Beograd dolaze takmičari iz petnaestak zemalja.

pročitajte još i Trening nakon izolacije – ovo su naši predlozi!

Prvi oficijelni rekorderi staze postali su Kenijac Džozef Nzau sa 2:19,32 i Jugoslovenka Suzana Ćirić sa 2:45,09. Uz maratonsku trku u program su uvršteni polumaraton i “Trka zadovoljstva” na 5.000 m. Zbog početka sukoba na području bivše SFRJ, 1991. godine, od više od 500 takmičara iz inostranstva u Beograd je došlo samo oko 200. Novi rekord staze postavio je Tanzanijac Agapijus Masong sa 2:16,23, a iz SAD kao promoter trke došao je svetski rekorer u skoku udalj Bob Bimon.

Dečiji maraton prvi put je održan 1993. na Terazijama u centru grada. Zbog sankcija i blokade zemlje, maraton se te godine desio isključivo zahvaljujući volji odganizatora i podršci maratonskog pokreta, a njegov osnivač Fred Libou je lično došao u Beograd i pretrčao polumaraton, iako je nekoliko meseci ranije imao tešku operaciju.

Prvi put, 1995. godine, pobednicima maratona u muškoj i ženskoj konkurenciji dodeljeni su trofeji “Fred Libou”, ustanovljeni u znak sećanja na velikog prijatelja Beogradskog maratona. Osvojili su ih Belorus Vladimir Kotov i Poljakinja Izabela Zatorska. Pod sloganom Zaustavite rat – trčite svetom, 1999. godine održan je prvi maraton na svetu u uslovima ratnog stanja, iako se zbog bombardovanja odustalo svih programa.

Bez poziva u Beograd su došli trkači iz sedam zemalja, kao i mnogobrojni prijatelji ove priredbe iz inostranstva pa je održana manifestaciona maratonska trka u kojoj je 39 maratonaca složno pretrčalo celu stazu za 3:17,00 ušavši zajedno u cilj visoko podignutih ruku. Bio je to prvi i jedini maraton u kom su svi učesnici bili pobednici.

Tokom poslednjih dve decenije Beogradski maraton i pored određenih poteškoća ipak uspeva da održi kontinuitet, a koliki je njegov značaj govori i podatak da je septembra 2003. godine Skupština grada Beograda donela odluku kojom se Beogradski maraton proglašava događajem od posebnog značaja za grad Beograd.

Maraton se trči u gotovo svim metropolama sveta: Njujork, London, Tokio, Berlin, Keln, Stokholm, Boston, Čikago, San Francisko… Domać je imao čast i da su mu mnoge legende svetske atletike bile promoteri: Bob Bimon, Karl Luis, Majk Puel, Simon Kipketer…