Britanski i američki engleski jezik

Povezane objave

• Fraza Sodoma i Gomora 18/04
• Atakama – najsuvlje mesto na planeti 20/09
• Autizam može da utiče na čulo mirisa 01/12

Engleski i američki jezik bi trebalo da su isti jezik, ali ipak zvuče drugačije. Kako je došlo do promene jezika na tlu Amerike?

Nakon kolonizacije Novog sveta, stanovnici novootkrivenog kontinenta govorili su isto kao i njihovi rođaci sa druge strane Atlantskog okeana. Tri veka kasnije – nešto se promenilo.

Prve engleske kolonije nalazile su se u Džejmstaunu, u Virdžiniji, a nastale su 1607. godine. Zahvaljujući tonskim zapisima, od kojih je prvi snimljen 1859. godine od strane Eduara leona Skota de Martivila, oko 300 godina kasnije moglo je jasno da se čuje da se stanovnici Amerike sporazumevaju na jeziku koji je sličan engleskom, ali se ipak razlikuje.

Iako prvi zvučni zapisi datiraju sa kraja 19. veka, ipak nedostaju zvučni dokazi koji bi ispratili promene u jeziku koje su se dešavale na Američkom tlu od perioda kolonizacije Britanaca pa sve do tada. Bez obzira na nedostatak zabeleženih promena u jeziku, stručnjaci ipak smatraju da je moguće dokazati kada se desila najveća promena u jeziku i koji su bili uzroci.

Ako se posmatra jedna od najznačajnijih razlika u jeziku, može se zaključiti da je to izgovaranje glasa R. Razlika je više nego očigledna jer se u Americi jasno izgovara, dok se u britanskom engleskom jeziku neizgovara. Amerikanci će reći /hard/, dok će Englezi tu reč izgovoriti kao /ha:d/.

Nije ni u engleskom jeziku oduvek bio izostavljan glas R prilikom govora. To se desilo postepeno, kada su na jugu Engleske viši staleži u svakodnevnom govoru malo po malo smanjivali upotrebu glasa R. Prema njihovom mišljenju na taj način su zvučali otmenije, pa je to bio razlog zbog kog se prihvatio ovaj način govora i zbog čega je postao standardni i zvaničan izgovor. Kako bi što bolje savladali ovaj izgovor, bogati su unajmljivali ljude da ih nauče da govore “otmeno“.

Ubrzo su svi govorili novih izgovorom, a po čitavoj Imperiji se proširio ovakav način govora zahvaljujući britanskim vojnicima koji su putovali svuda posvetu, gde god su se nalazile Britanske kolonije.

“Novim” engleskim jezikom počeli su da govore i stanovnici engleskih kolonija, pre svega onih koje su se nalazile uz obalu, pa je tako najviše uticaja bilo na lučke gradove kao što su Boston, Ričmond, Čarlston.

Na početku 20. veka, nakon industralizacije i Građanskog rata u Americi, političko-ekonomski uticaj je prešao i u druge delove Amerike – Filadelfija, Pitsburg, Klivlend, Detroit, Njujork itd. Međutim, Engleska elita je imala sve manji uticaj na kulturu i jezik, zbog toga što su se u ovim delovima Amerike naselili doseljenici iz Škotske i Irske. Njihov način izgovora glasa R je potpuno drugačiji od engleskog i izgovara se potpuno jasno.

Zbog ovog uticaja na jezik i socijalne interakcije, na sve većem delu teritorije Amerike govorilo se na ovaj način. Međutim, i dalje postoje države u Americi u kojima se može čuti britanski engleski jezik i /ha:d/ umesto /hard/.